ثبت واضح ترین تصاویر از سطح خورشید توسط مدارگرد خورشیدی
به گزارش دانشگاه فارسی، فضاپیمای مدارگرد خورشیدی(Solar Orbiter) واضح ترین تصویر را از سطح خورشید تا به امروز به خانه فرستاده است و نماهای جدیدی از ستاره ما که به خوبی مطالعه شده است را عرضه کرده است.
به گزارش دانشگاه فارسی به نقل از ایسنا، روز چهارشنبه(۲۰ نوامبر)، آژانس فضایی اروپا(ESA) چهار تصویر جدید را که این فضاپیما در ماه مارس سال قبل ثبت کرده بود، زمانیکه حدودا ۴۵ میلیون مایل(۷۴ میلیون کیلومتر) از خورشید فاصله داشت، به اشتراک گذاشت. این تصاویر با جزئیات از سطح پویا و دانه دانه خورشید که بعنوان فوتوسفر شناخته می شود، ثبت شده است.
به نقل از اسپیس، تصویرگر قطب سنجی و لرزه سنجی(PHI)، یکی از شش ابزار موجود در فضاپیما، دانه های سطح خورشید را تصویربرداری کرد که سلول های بزرگ و متلاطمی از پلاسما هستند که هر کدام حدودا ۶۲۰ مایل(۱۰۰۰ کیلومتر) را پوشانده اند.
این دانه ها توسط فرایند همرفت ایجاد می شوند که طی آن پلاسمای داغ از اعماق خورشید بلند می شود و پلاسمای خنک تر فرو می رود و شبیه به شکل گیری و بالا آمدن حباب ها در یک دیگ آب جوش است. سلول ها تمام سطح خورشید به استثنای لکه های خورشیدی را می پوشانند، لکه های خورشیدی نواحی تیره تر و خنک تری هستند که به شکل لکه بر روی فتوسفر صاف ظاهر می شوند.
تصویر زیر نقشه جدیدی از میدان های مغناطیسی خورشید است. این تصویر نشان داده است که میدان های مغناطیسی در مناطق لکه های خورشیدی قوی و متمرکز هستند و توضیح این که چرا لکه های خورشیدی سردتر از محیط اطراف خود هستند کمک می نماید. علت اینست که میدان های مغناطیسی شدید در آنجا، همرفت طبیعی پلاسما را محدود و ماده را مجبور می کنند تا در عوض از میدان مغناطیسی پیروی کند. در نتیجه از رسیدن مقداری گرما به سطح جلوگیری می شود و سبب می شود لکه های خورشیدی سردتر از سایر نقاط سطح خورشید باشند.
دانیل مولر(Daniel Müller)، دانشمند پروژه این مدارگرد خورشیدی، می گوید: میدان مغناطیسی خورشید برای درک ماهیت دینامیکی ستاره خانه ما از کوچکترین تا بزرگترین مقیاس ها اهمیت دارد.
نقشه جدید دیگری به نام تاکوگرام، سرعت و جهت حرکت مواد روی سطح خورشید را نشان داده است. در تصویر زیر، مناطق آبی بسمت مدارگرد خورشیدی درحال حرکت هستند در حالیکه مناطق قرمز درحال دور شدن هستند و چرخش خورشید را حول محور خود به تصویر می کشند. میدان های مغناطیسی را میتوان درحال شکستن سطح در مناطق لکه های خورشیدی مشاهده کرد.
باد خورشیدی از اتمسفر بیرونی خورشید یعنی تاج، که در ماه مارس گذشته هم توسط ابزار تصویرگر فرابنفش شدید(EUI) در مدارگرد خورشیدی تصویربرداری شد، می گریزد. در تصویر زیر خطوط میدان مغناطیسی را میتوان دید که از سطح خورشید بیرون زده اند.
تکه های پلاسما در امتداد این خطوط از خورشید بیرون می زند و اغلب لکه های خورشیدی مجاور را به هم متصل می کند. این حلقه های پلاسما به صورت معمول به فضا پرتاب می شوند و باد خورشیدی آبستن را می سازند که می تواند نمایش های درخشان شفق قطبی را در زمین، مریخ و سایر سیارات ایجاد نماید.
بر مبنای ردیاب فضاپیمایی که توسط آژانس فضایی اروپا اداره می شود، مدارگرد خورشیدی هم اکنون حدود ۷۵ میلیون مایل(۱۲۰ میلیون کیلومتر) از خورشید فاصله دارد که درست فراتر از مدار زهره است. این فضاپیما با همکاری کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا، اخیرا سرنخ های جدیدی از یک معمای دیرینه در مورد چگونگی گرم شدن باد خورشیدی و شتاب گرفتن آن تا سرعت های باورنکردنی در فضا عرضه کرده است.
تابستان سال جاری، مدارگرد خورشیدی از داخل مدار عطارد، با یافتن ردپای منحصربه فرد در جریان های باد خورشیدی که معمولاً با گذشت زمان و رسیدن به زمین از بین می روند، به هدف کلیدی ردیابی بادهای خورشیدی بسمت منبع خود در خورشید دست یافت.
جدید ترین تصاویر ثبت شده از ۲۵ تصویر تشکیل شده اند که در یک بازه زمانی حدودا چهار ساعته ثبت شده اند. نزدیکی کاوشگر به خورشید به این مفهوم بود که هر تصویر تنها بخش کوچکی از قرص خورشید را پوشش می داد، ازاین رو فضاپیما باید کج می شد و می چرخید تا وقتی که کل خورشید تصویربرداری شود. سپس تصاویر برای دستیابی به یک تصویر کلی ۸۰۰۰ پیکسلی به هم متصل شدند.
این کاوشگر در سال ۲۰۲۰ در یک مأموریت مشترک اروپا و ناسا برای جمع آوری نماهایی که پیش از این هیچگاه از قطب های خورشید دیده نشده بود، پرتاب شد.
منبع: unifarsi.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب