سن ورود به دانشگاه فرهنگیان 30 سال موافقان و مخالفان چه می گویند؟
به گزارش دانشگاه فارسی، مبحث سن ورود به دانشگاه فرهنگیان، با واکنش های مختلفی همراه شده و موافقان و مخالفان هر یک نظری دارند که قابل توجه است.
به گزارش دانشگاه فارسی به نقل از مهر؛ حداکثر سن ورود به دانشگاه فرهنگیان چقدر باید باشد؟ این سوالی است که در سالیان اخیر به یکی از چالش های نظام آموزشی تبدیل گشته است. از طرفی شورای عالی انقلاب فرهنگی، گروههای علمی، برخی اندیشکده ها و بسیج دانشجویی معتقدند اشخاصی که ۲۷ یا ۳۰ سال دارند؛ سنشان دیگر برای ورود به دانشگاه فرهنگیان مناسب نمی باشد. از سوی دیگر کمپین های استخدامی، فارغ التحصیلان دانشگاهی، افراد مشتاق تدریس که چندسالی شغل دیگری داشته اند همچون گروه هایی هستند که معتقدند محدود نکردن متقاضیان مشتاق کار معلمی، به افراد مناسب بیشتری امکان معلم شدن را می دهد و فرآیند سنجش و گزینش بهترین داوطلبان هم بهتر صورت می گیرد. هم اکنون حداکثر سن مجاز برای ثبت نام در آزمون اختصاصی دانشگاه فرهنگیان همان مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است. شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۲۶ دی سال ۱۴۰۲، مصوب کرد که «حداکثر سن مجاز برای ثبت نام در آزمون اختصاصی دانشگاه فرهنگیان ۲۴ سال تمام (مبنا اول مهر ماه هر سال تحصیلی) است و این شرط برای متقاضیان ورود به دانشگاه فرهنگیان در سال تحصیلی ۱۴۰۴ ۱۴۰۳ و بعد از آن اعمال می شود». با اینحال اشخاصی که می خواهند معلم شوند؛ کم تعداد نیستند و بارها درخواست خود برای افزایش حداکثر سن ورود به دانشگاه فرهنگیان را اعلام نمودند تا حداقل افراد زیر ۳۰ سال بتوانند معلم شوند. شورای عالی آموزش وپرورش در هزار و چهل و ششمین جلسه خود تاریخ در ۲۸ آبان ۱۴۰۳ مجدداً به این مساله پرداخت و باز هم راضی به تغییر سن ورود به دانشگاه فرهنگیان نشد. موج درخواست ها برای افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان ادامه پیدا کرد تا جایی که وزیر آموزش وپرورش در نامه ای خطاب به دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، «افزایش سن مجاز ورود به دانشگاه های تربیت معلم» باتوجه به محدود نکردن متقاضیان مشتاق کار معلمی را خواهان شد. در این نامه آمده است: وزارت آموزش وپرورش با نگاه مثبت به محدود نکردن متقاضیان مشتاق کار معلمی با افزایش سن مجاز ورود متقاضیان به شرکت در آزمون تا حداکثر ۲۷ یا ۳۰ سال به شرط کسب سایر شرایط و ضوابط و طی تمام مراحل فرایندهای استخدامی موافقت می کند. همینطور در این نامه بر این مسئله تأکید گردیده است که: بر مبنای بررسی های آماری مرکز برنامه ریزی نیروی انسانی و امور اداری بر روی پذیرفته شدگان متعهدین خدمت ورودی دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی در سالهای قبل، تعداد پذیرفته شدگان در بازه سنی ۲۲ تا ۲۴ سال کم است و بنظر می رسد سیاست محدود سازی «سن» شرکت در آزمون قابلیت تجدید نظر دارد؛ آموزش وپرورش توانایی انجام فرآیند سنجش و گزینش و جداسازی بهترین داوطلبان را از بین گروه سنی با طیف گسترده تر خواهد داشت. طیف مخالفان افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان چه می گویند با جست وجو میان نظرات مخالفان و منتقدان افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان؛ می توان دریافت که مخالفان می گویند؛ به طور معمول معلمانی که در سنین جوانی جذب می شوند، فرصت بیشتری برای خدمت طولانی مدت و اثرگذاری پایدار در نظام آموزشی دارند. اما با افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، تعداد قابل توجهی از افراد در سنین نزدیک به ۳۰ سال وارد این حرفه خواهند شد که این امر، دو مشکل عمده ایجاد می کند: ۱- دوره خدمت کوتاه تر: اشخاصی که در ۳۰ سالگی جذب می شوند، تا پیش از رسیدن به سن بازنشستگی (حدود ۶۰ سال، ) تنها ۳۰ سال فرصت خدمت خواهند داشت، درحالی که معلمان جوان تر، ۳۵ تا ۴۰ سال خدمت می کنند. این کاهش مدت خدمت، باعث افزایش هزینه های استخدامی برای جبران کمبود نیروی انسانی در آینده خواهد شد.
۲- عدم امکان رشد تدریجی در راه حرفه ای معلمی: معلمان جوان تر به طور معمول فرصت دارند که طی سالیان اولیه خدمت، تجربیات ارزشمندی کسب کرده و به تدریج در نظام آموزشی ارتقا یابند. اما ورود افراد با سن بالاتر، این مسیر رشد را کوتاه تر و فشرده تر می کند ۳- کاهش انعطاف پذیری در محیط آموزشی و مقاومت در مقابل تغییرات: یکی از الزامات نظام آموزش و پرورش در دنیای امروز، تطبیق با تکنولوژی های جدید، روش های جدید تدریس و نیازهای متنوع دانش آموزان است. معلمان جوان تر به طور معمول انعطاف پذیری بیشتری در پذیرش روش های نوین آموزشی دارند و آسان تر با تغییرات فناوری و سبک های جدید یادگیری سازگار می شوند. در مقابل، اشخاصی که در سنین بالاتر وارد این حرفه می شوند، ممکنست در مقابل تغییرات آموزشی و فناوری های دیجیتال مقاومت بیشتری از خود نشان دهند. این مساله می تواند در اجرای برنامه های اصلاحی آموزش و پرورش مشکل ساز شود، چونکه معلمانی که پذیرای تغییر نیستند، به طور معمول روش های سنتی تدریس را ترجیح داده و انگیزه ای برای تطبیق با رویکرد های جدید ندارند. درنتیجه، مدارس ممکنست گرفتار شکاف میان نسل جدید دانش آموزان که با فناوری رشد کرده اند و معلمانی که مهارت
کمتری در استفاده از ابزارهای آموزشی مدرن دارند، شوند. ۴- سخت تر شدن فرایند ارزیابی و آموزش معلمان تازه وارد: معلمان جوان، به سبب انعطاف پذیری ذهنی و انگیزه بالاتر، به طور معمول روند کارآموزی و آموزش های حرفه ای را سریع تر و باکیفیت تر طی می کنند. اما افراد مسن تر ممکنست زمان بیشتری برای یادگیری و تطبیق با محیط آموزشی نیاز داشته باشند. در مقابل روش های جدید تدریس مقاومت بیشتری نشان دهند و به سبب درگیری های خانوادگی و اقتصادی، تمرکز کمتری روی آموزش های دانشگاهی داشته باشند. مجموعه این عوامل، می تواند سبب شود فرایند آماده سازی معلمان جدیدالورود دشوارتر و طولانی تر شود، که درنهایت بر عملکرد کلی نظام آموزش و پرورش تاثیر منفی می گذارد.
۵- مواجهه با چالش های مدیریتی جدی در خوابگاه ها و محیط های دانشگاهی: اختلاف سنی زیاد میان دانشجویان، مشکلات ارتباطی و تعارض های فکری زیادی به وجود می آورد. نیازهای دانشجویان مسن تر، مانند دانشجویان متأهل یا دارای فرزند، هم باید درنظر گرفته شود. اساسا وجود دانشجو با میانگین سنی بالا در دانشگاه مشکلات جدی در مدیریت خوابگاه و در تعاملات و رفتارهای دانشجویی به وجود خواهد آورد. بدیهی است که نیازها و مسئولیت های افراد ۳۰ ساله با جوانان ۱۸ ساله متفاوت می باشد و از سویی هم اساسا مسؤلان دانشگاه توانایی برطرف نمودن تمام نیازهای طیف سنی بالا را نخواهند داشت. پس بهتر آن است با سیاست گذاری معقول تر، این مسایل و مشکلات کم شود. از دیگر علل محققان علوم تربیتی و فعالان نظام آموزشی در نامطلوب بودن افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان می توان به موارد زیر هم اشاره کرد: نتایج اقتصادی منفی ناشی از منابع مالی مورد نیاز بیشتر برای بازنشستگی معلمان، تغییر تعریف نقش معلم و به حاشیه رفتن نقش تربیتی معلم، عدم توجه به اولویت ها، پیدایش چالش های اجتماعی همچون کاهش فرصت های شغلی برای جوانان و افزایش رقابت ناعادلانه. از جانب دیگر افزایش شکاف نسلی میان معلمان و دانش آموزان از دیگر معایب بیشتر شدن سن ورود به دانشگاه فرهنگیان است که می تواند اختلاف سن معلم و دانش آموزانش را ده سال بیش از اختلاف سن فعلی کند. پیامد دیگری که ممکنست در میان بعضی از داوطلبان شغل معلمی در سنین بالاتر ایجاد شود؛ تغییر نگرش به جایگاه معلمی از یک حرفه مقدس به یک شغل ساده است در صورتیکه در نظام آموزشی و بر مبنای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، معلم باید بیشتر از هر چیز معلمی کرده و تربیت را سرلوحه خود داشته باشد و تنها به امر تدریس کتب درسی و حفظیات نپردازد.
منبع: دانشگاه فارسی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب