چرا با وجود تعطیلات بازهم شهرها هوایی برای نفس كشیدن ندارند؟
یکی از سوالاتی که ذهن بسیاری را درگیر خود ساخته آن است که چرا با وجود اعمال محدودیت های کرونایی همچون تعطیلی دانشگاه ها، مدارس، خیلی از صنوف و کاهش ساعات کار ادارات و منع تردد شبانه در کلان شهرها به خصوص تهران بازهم شاهد آلودگی هوا هستیم؟
با فرارسیدن فصل پاییز باز هم داستان تکراری آلودگی هوا در کلان شهرهای کشورمان به خصوص پایتخت بعنوان مبحث تکراری این روزهای فصول سال سر باز کرده است؛ گرچه این داستان پرماجرا گویا سال جاری تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفته و مقداری به حاشیه رفته است.
از سوی دیگر، برمبنای اظهارات برخی کارشناسان، متخصصان و همین طور اعلام سازمان جهانی بهداشت، افزایش غلظت آلاینده ها همچون ذرات معلق در هوا می تواند در شیوع ویروس کرونا تاثیرگزار باشد.
چندی پیش بود که دکتر عباس شاهسونی رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت ضمن اخطار درباره افزایش احتمال موارد مرگ به سبب مبتلا شدن به کووید ۱۹ در صورت مواجهه طولانی مدت با آلاینده های هوا گفت: نتایج بررسی های انجام شده در بعضی کلانشهرهای کشور نشان دهنده این است که به ازای هر ۱۰ میکروگرم افزایش غلظت ذرات معلق کوچکتر از ۲.۵ میکرون، احتمال مرگ به سبب کووید ۱۹ را ۶ درصد می افزاید. همین طور دی اکسید نیتروژن ۱۵ درصد و ازن هفت درصد در این قضیه نقش دارند.
وی با اشاره به شروع فصل سرد سال و افزایش غلظت آلاینده های هوا به سبب وارونگی دما، از مردم درخواست کرده است که در ایام آلوده کمترین تردد را در سطح شهر داشته باشند.
حسین شهیدزاده مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران هم همین طور اعلام نموده است که سازمان جهانی بهداشت ابتدا به این نتیجه رسیده بود که ارتباط مشخص و مستقیمی بین این دو مبحث وجود ندارد اما با گذر زمان تحقیقات بیشتر نشان دادند که ویروس کرونا می تواند بوسیله ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون منتقل شود.
وی با بیان اینکه، آلودگی هوا امکان مبتلا شدن به بیماری کووید ۱۹ را بیشتر می کند، می افزاید: نه فقط ارتباط مستقیمی بین آلودگی هوا و شیوع بیماری کووید ۱۹ و احتمال افزایش تلفات وجود دارد بلکه آلاینده های هوا سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن می شوند و از این جهت هم می توانند راه را برای مبتلا شدن به بیماری هموار کند.
اما شاید یکی از سوالاتی که ذهن مردم را درگیر خود ساخته آنست که چرا با وجود اعمال محدودیت های کرونائی همچون تعطیلی دانشگاه ها، مدارس، خیلی از صنوف و کاهش ساعات کار ادارات و منع تردد شبانه در کلان شهرها به خصوص تهران بازهم شاهد آلودگی هوا هستیم؟
البته متخصصان درباب علل آلودگی هوا در مناطق مختلف کشور علل و عوامل گوناگونی را مطرح می کنند، همچون اینکه خیلی از آنها توسعه شهرها، تراکم جمعیت و منابع متحرک دودزا همچون خودرو ها، موتورسیکلت و اتوبوس های شهری را که عموما مصرف سوخت آنها فسیلی است، بعنوان اصلی ترین دلیل بروز آلودگی هوای کلان شهرهایی همچون پایتخت می دانند.
حال آنکه برخی کلان شهرهای بزرگ دنیا همچون توکیو، شانگهای و لندن هم بسیار بیشتر از شهرهایی همچون تهران و اصفهان دارای انواع و اقسام وسایل نقلیه بوده و از بار ترافیکی، جمعیتی و صنعتی بیشتری برخوردار می باشند، اما بحران آلودگی این شهرها بسیار کمتر از کلان شهرهای کشورمان است. به راستی دلیل این اختلاف سطح آلودگی چیست؟
آیا محصور بودن شهر تهران که برخی کارشناسان آنرا یکی از علل اصلی بروز آلودگی هوا در پایتخت عنوان می کنند، عامل اصلی بروز این معضل است؟ آیا انتقال پایتخت چاره کار است؟
به هر حال آلودگی هوا سالانه جان خیلی از افراد را می گیرد و تلفات آن کمتر از مصائب دیگری همچون سیل و زلزله نیست اما به سبب اینکه این مسئله آرام، خاموش و خزنده اتفاق می افتد، شاید خیلی از جمله تصمیم گیران این حوزه به صورت واقعی متوجه خسارات جانی آن نشوند.
وزارت کشور، وزارت راه و شهرسازی، سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت نفت، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت نیرو، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان ملی استاندارد، پلیس راهور نیروی انتظامی، وزارت جهاد کشاورزی، سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، سازمان هواشناسی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان انرژی اتمی، سازمان شهرداری ها و دهیاری ها، سازمان بهینه سازی مصرف سوخت، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و صدا و سیما همچون نهادهایی هستند که قانون هوای پاک، مسئولیت هایی را برعهده آنها گذاشته و وظایف مشخصی را برایشان تعیین کرده است.
این مسائل را در کنار برخی دیگر از پرسش هایی که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است، همچون دلیل بروز آلودگی هوا در فصول پاییز و زمستان و البته راهکار اصلی رفع معضل آلودگی هوا در کلان شهرهای کشور را با «قاسم عزیزی» استاد تمام اقلیم شناسی در دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران در بین گذاشتیم.
این اقلیم شناس در ابتدای صحبت خود اظهار داشت: به رغم اینکه منابع انرژی مورد استفاده مردم تا قبل از انقلاب صنعتی بیشتر زغال سنگ، چوب و هیزم و عموما دودزا بود اما در آن زمان منابع آلودگی هوا هم حداکثر محدود به همان گرد و غبارهای محلی بوده، چونکه جمعیت برخلاف شهرهای امروزی در یک جا متمرکز نبوده است.
عزیزی که با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا سخن می گفت، افزود: پس از انقلاب صنعتی و توسعه هرچه بیشتر صنایع بخش های مختلف و حرکت به سمت تولید هرچه بیشتر، شهرها از یک مزیت نسبی برای سکونت برخوردار شدند و تمرکز جمعیت به صورت محوری صورت گرفت.
وی افزود: حال این جمعیت نیازمند مسکن، خودرو و انواع و اقسام لوازم صنعتی می شود، بنابراین برای تأمین مسکن این حجم جمعیت خیلی از فضاهای سبز، باغات و زمین های کشاورزی تبدیل به خانه می شود و صنایع مختلف هم برای تأمین نیازهای مردم در شعاع های نزدیک تر به بازار مصرف یعنی شهرها شکل می گیرند.
۶۷ درصد روزهای سال در پایتخت فاقد وزش باد
استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران با بیان اینکه، در ایستگاه هواشناسی مانند ایستگاه مهرآباد هر سه ساعت یک دفعه وزش باد اندازه گیری می شود، اشاره کرد: اندازه گیری ها در طول ۲۴ ساعت شبانه روز و کل سال بیان کننده آنست که ۶۷ درصد روزهای سال پایتخت فاقد وزش باد است، البته از این ۳۳ درصد باد موجود هم تنها درصدی از آن از قدرت پالایش هوا برخوردارست.
وی اضافه کرد: البته امیدواری هایی برای تهران وجود دارد و آن بادهای محلی مثل بادهای کوه و دشت و باددره ها است که در رابطه با مطالعه و امکان سنجی استفاده و تقویت آنها طرح پیشنهادی به شهرداری تهران داده شده است. در این رابطه در شهری مثل تهران می توان با سنجش وزش بادهای کوه و دشت به این پرسش پاسخ داد که آیا این بادها پتانسیل لازم برای زدودن هوای آلوده را دارند؟ طبق یک پژوهش انجام شده با همکاری شهرداری مشخص شده است که بادهایی با سرعت زیر ۳ تا ۵ متر بر ثانیه از قدرت لازم برای پاک سازی هوای شهری همچون تهران برخوردار نیستند.
به گفته این اقلیم شناس، سرعت باد باید از یک آستانه مشخص مثلا چهار متر در ثانیه بالاتر باشد، به آن مفهوم که هنگامی که این بادها از غرب تهران می وزند، بتوانند از شرق تهران بیرون بروند.
آیا محصور بودن تهران عامل آلودگی هوا است؟
عزیزی در واکنش به برخی اظهارنظرها که علت آلودگی هوای تهران را محصور بودن این شهر عنوان می کنند، اظهار داشت: آیا شهرهایی همچون کرج، تبریز و اصفهان و مشهد که گاه همراه با پایتخت به سبب وضعیت آلایندگی هوا گرفتار وضعیت بحرانی می شوند هم محصور هستند؟
این اقلیم شناس افزود: البته خیر، چونکه به صورت کلی منطقه اقلیمی و عرض جغرافیایی که کشور ما در آن قرار گرفته، از وزش باد بسیار کمی برخوردارست.
هوای کشور بیشتر ساکن است
وی با اشاره به اینکه ایران در عرض جغرافیایی حدود ۲۵ تا ۴۰ درجه عرض شمالی گسترش دارد، افزود: اغلب شهرهای بزرگ ایران بین ۳۰ تا ۴۰ درجه عرض شمالی هستند و متاسفانه در این عرض های جغرافیایی امکان وزش باد محدود بوده و وزش باد مناسب کمتر اتفاق می افتد.
عزیزی افزود: البته یک سری استثناهای محلی به سبب شرایط جغرافیایی کشور وجود دارد، همچون مناطق ساحلی که از وضعیت نسیم محلی برخوردار می باشند.
این استاد دانشگاه تهران اظهار داشت: در مناطق خشک و کویری کشورمان هم بیشتر هوای صاف، بدون ابر، پایدار و آرام حاکم است و آب و هوایی که باد و باران داشته باشد که اصطلاحا هوای ناپایدار به آن می گویند، در این مناطق خیلی کم است، به عبارتی فراوانی تعداد روزهایی که هوا آرام است در این عرض جغرافیایی در طول سال بسیار بیشتر است.
واقعیت تلخی که باید بپذیریم
این جغرافیدان درباب اینکه چرا برخی شهرهای دنیا همچون لندن و توکیو که جمعیتی هم تراز تهران دارند یا شهری مثل شانگهای که حتی از تهران ما متراکم تر و پرجمعیت تر و با سرانه خودرو بالاتر است اما با معضل آلودگی شهری مانند پایتخت ما روبه رو نیستند، اظهار نمود: در شهرهای مورد اشاره هم این مسائل وجود دارد اما وضعیت آنها به لحاظ منطقه آب و هوایی و اقلیمی با کلان شهرهای ایران متفاوت می باشد.
عزیزی اضافه کرد: آلودگی هوا در شهرهای توکیو، لندن و شانگهای موقتی است، یعنی تعداد روزها با هوای پایدار، بسیار کمتر از تهران است بطوریکه در شهر لندن هم ممکنست یک روز وزش باد نداشته باشد اما فعالیت ها در این شهر ادامه دارد.
وی بیان کرد: در تهران هنگامی که هوا پایدار می باشد و انقباض و وارونگی هم در طول شب اتفاق می افتد، با تولید دود، این گازها و دودها ساکن شده و جابجا نمی شوند و گاهی این شرایط پایدار چندین روز تداوم داشته و آلودگی به صورت تجمعی در این روزها متراکم تر می شود.
عزیزی اضافه کرد: به عبارتی اگر تهران با این جمعیت شرایط اقلیمی لندن یا توکیو و شانگهای را داشت هیچ وقت گرفتار آلودگی به این شکل بحرانی نمی شد، بنابراین یک بعد مسئله مربوط به شرایط اقلیمی کشور است و ما باید این شرایط و حقیقت تلخ را بپذیریم.
به اعتقاد این استاد دانشگاه، از نظر طبیعی با آنکه جمعیت تهران و سرانه خودرو از خیلی از شهرهای معروف دنیا کمتر است اما آنها به سبب شرایط اقلیمی بهتری که دارند با این معضل به صورت بحرانی مواجه نمی شوند.
وی اظهار داشت: یکی از هنرهای ما باید این باشد که شرایط محیطی و طبیعی کشور را بپذیریم و با مدیریت و برنامه ریزی از این محیط طبیعی استفاده سالم داشته باشیم، بپذیریم طبق دیدبانی سازمان هواشناسی در تهران، حدود ۶۷ درصد روزها فاقد باد است یعنی تنها در ۳۳ درصد از روزهای سال در پایتخت با وزش باد مواجه هستیم و البته همه این بادها هم از شدت لازم برای پاک کردن هوای تهران برخوردار نیستند.
عزیزی اشاره کرد: در مسائل دیگر مانند آب هم وضعیت به همین شکل است و در خشکسالی ها و سیل یک مسئله ثابت وجود دارد و آن واقعیت های اقلیمی و طبیعی منطقه ای است که ما در آن قرار داریم، باید بپذیریم که منابع آب، خاک و جنگل های کشور محدود است ولی چون ما این را هنوز نپذیرفته ایم، با مشکل مواجه می شویم.
این جغرافیدان می گوید: ما هنوز باور نکرده ایم کشورمان در چه شرایط اقلیمی واقع شده است. آمار ۲۰ سال قبل نشان میدهد که در تمام فصول پاییز به خصوص در آذرماه و دیماه هوای کلان شهرهای کشور گرفتار آلودگی بوده است اما این مشکل در باقی فصول سال فراموش می شود و باردیگر از اوایل پاییز از آلودگی هوا حرف می زنیم.
چرا بیشتر آلودگی هوای در فصول پاییز و زمستان است؟
استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران درباره اینکه چرا بیشتر آلودگی هوا کلان شهرهای کشور در فصول پاییز و زمستان اتفاق می افتد هم توضیح داد: اگر دقت کنید در بعضی ماه ها و روزها با آنکه همه فعالیت ها هم جاری است اما در تهران با مشکل آلودگی هوا مواجه نیستیم، یعنی با توجه به این حجم خودرو باز هوا سالم می باشد و حتی برخی روزهای پاک را هم شاهد می باشیم.
عزیزی افزود: این درحالی است که منابع آلاینده و فعال در شهر تهران در طول سال ثابت هستند، مثلا سه - چهار میلیون خودرو یا صنایع آلاینده هم کم و بیش وجود دارند ولی تنها در بعضی روزها گرفتار آلودگی هوا هستیم، به این معنا که منابع آلاینده شهر در طول سال با یک نوسان کوچک فصلی همیشه ثابت است، اما روزهای آلوده در شهر مربوط به فصول خاصی است و این برمی گردد به روزهایی که هوا آرام و ساکن است و حرکت و گردش ندارد و در عین حال وزش باد نداریم.
وی اظهار داشت: البته این آلودگی در تابستان هم وجود دارد اما در این فصل به سبب اینکه روزها طولانی تر و شدت تابش خورشید بیشتر و زاویه تابش عمودتر است و نهایتا گرمای بیشتری داریم و جو منبسط است، بنابراین همین مقدار ثابت خروجی آلاینده ها از منابع مختلف در جوی توزیع می شود که حرکت بالارونده دارد و آن میزان آلودگی در ضخامت بیشتری از جو پراکنده و توزیع می شود.
عزیزی اظهار نمود: حال آنکه در زمستان که شرایط هوای سرد را تجربه می نماییم به خصوص مواقعی که وارونگی دما هم اتفاق می افتد، برعکس تابستان روزها کوتاه و شب ها بلند و طولانی می شود، زاویه تابش خورشید مایل شده و در نتیجه دما پایین می آید و جو منقبض می شود.
این اقلیم شناس اضافه کرد: در این شرایط همه آلاینده های موجود در قسمت زیرین جو که منقبض است در ضخامت کمتری تخلیه می شود و این هوای آلوده متراکم و منقبض در همان لایه زیرین محبوس و ساکن می شود، از همین رو اگر یکی دو روز هوا آرام باشد، این آلاینده ها به صورت تجمعی و انباشته به وضعیت خطرناک می رسند بطوریکه آلودگی دو روز گذشته نه فقط جابجا نمی گردد، بلکه آلودگی روزهای قبل هم روی هم انباشته می شود و وضعیت هوا را بحرانی می کند.
آیا انتقال پایتخت چاره کار است؟
عزیزی در واکنش به پیشنهاد برخی کارشناسان برای انتقال پایتخت از تهران با این توجیه که تراکم جمعیت و بار عظیم شهری سبب این آلودگی ها شده است، اظهار داشت: واقعیات اقلیمی کلان شهرهای ایران همچون پایتخت به همین شکل است و در صورتیکه واقعیات را بپذیریم، بارگذاری در منطقه ای مانند تهران باید برمبنای شرایط اقلیمی آن صورت گیرد، یعنی باید مشخص نماییم که در چنین منطقه اقلیمی سقف گسترش شهر، جمعیت، خودرو، صنعت و دیگر موارد تا چه میزان است.
این اقلیم شناس معتقد می باشد اگر بتوانیم با این شرایط اقلیمی شهر را به صورت مناسب مدیریت نماییم، کار مهمی انجام داده ایم والا تغییر پایتخت هم مانند بحث انتقال آب است که منابع آب را با بحران مواجه کردیم و حالا بدون درس گرفتن از آن و تغییر رویکرد درصدد انتقال آب از جایی بجای دیگر هستیم.
خودروسازان مسئله آلودگی هوا را جدی نمی گیرند
وی با تاکید بر اینکه طبق مطالعات ۸۰ درصد آلودگی هوا در شهر تهران ناشی از منابع متحرک (خودروها) است، اضافه کرد: استاندارد و سقف تعداد خودرو برای شهری مانند تهران باید جدی تلقی شود. در کشورهای پیشرفته دنیا مصرف سوخت یک خودرو استاندارد با کلاس قابل قبول در ۱۰۰ کیلومتر حدود چهار تا شش لیتر است، حال آنکه خودرو های تولیدی در کشورمان، در ۱۰۰ کیلومتر حداقل ۱۰ و گاه ۱۲ لیتر بنزین می سوزانند.
عزیزی افزود: این یعنی یک خودروی ما دو برابر خودروی معمولی استاندارد سوخت می سوزاند، از طرفی گفته می شود حدود چهار میلیون خودرو در تهران تردد می کنند که مصرف سوخت آنها هم دو برابر استاندارد است یعنی به اندازه هشت میلیون خودرو سوخت مصرف می کنند.
این اقلیم شناس اظهار داشت: در این شرایط اقلیمی که توان تغییر آنرا نداریم، بهتر است حداقل منابع متحرک آلاینده شهر را کنترل و از تکنولوژی های بهتر استفاده نمائیم.
راهکار چیست و چه باید کرد؟
استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران با اعلان اینکه برخی دستگاه های ذیربط ۸۲ درصد منبع آلودگی تهران را ناشی از منابع متحرک آلاینده همچون خودرو ها، موتورسیکلت ها و اتوبوس های شهری می دانند و سهم منابع ثابت مانند خانه ها و ادارات و صنایع مختلف بین ۱۸ تا ۲۰ درصد است، اشاره کرد: در حقیقت عقل حکم می کند که ابتدا روی این ۸۰ درصد تمرکز و چاره اندیشی نماییم.
عزیزی با اشاره به تردد حدود چهار تا پنج میلیون خودرو در پایتخت اظهار داشت: حدود ۴۰۰ هزار خودرو از این تعداد فرسوده می باشند و همین طور ۱.۵ تا ۲ میلیون وسایل نقلیه موتوری غیراستاندارد و آلاینده در سطح شهر تهران تردد می کنند، ضمن اینکه باید این مسئله را در نظر گرفت که این موتورسیلکت ها پنج برابر خودرو ها آلودگی تولید می کنند.
وی بر ضرورت همکاری تمام دستگاهها برای مدیریت آلودگی هوای کلان شهرها اصرار کرد و اظهار داشت: وزارت صنعت، معدن و تجارت باید برنامه ریزی لازم بمنظور نوسازی خودرو های فرسوده را به صورت جدی در دستور کار خود داشته باشد.
استاد دانشگاه تهران افزود: وزارت نفت هم تحت هیچ شرایطی اجازه توزیع سوخت پایین تر از یورو ۴ را در کلان شهرها صادر نکند، ضمن اینکه شهرداری ها هم در هنگام تشدید آلایندگی هوا باید کارهای معدنی را در سطح و اطراف کلان شهرها کنترل کنند.
استاد دانشگاه تهران، گسترش خطوط مترو و وسایل نقلیه عمومی را در مدیریت ترافیک شهری بسیار موثر دانست و اشاره کرد: باید هرچه بیشتر روی این راهکار تمرکز کرد، چونکه سرانه مصرف سوخت در کشور بسیار بالا و تکنولوژی ساخت خودرو در کشور پایین، دودزا و با مصرف زیاد بنزین است.
وی اظهار داشت: در صورتیکه تغییر تکنولوژی ساخت منابع متحرک خودرو در کشور استاندارد شود، به طور قطع حداقل مصرف سوخت هم ۵۰ درصد کاهش خواهد یافت و این مبلغ می تواند صرف توسعه مترو و حمل و نقل عمومی، تکنولوژی های روز و تحقیق و توسعه در دانشگاه ها شود.
عزیزی یکی دیگر از عوامل اصلی آلودگی هوای تهران را نوع ساخت وسازهای شهری، طراحی شبکه ها و محورهای ارتباطی پایتخت به صورت شمالی- جنوبی دانست و اظهار داشت: بطور سنتی محورهای مواصلاتی در پایتخت شمالی- جنوبی طراحی شده است مثل خیابان ولیعصر، اتوبان مدرس، چمران یا خیابان شریعتی، در صورتیکه بادها از جنوب غرب وارد شهر می شود.
این اقلیم شناس اظهار نمود: فرض نماییم خیابان های تهران از قدیم برمبنای جهت باد طراحی شده بود، این بادها بسیار می توانست در رفع آلودگی پایتخت موثر باشد.
وی با اعلان اینکه دنیا حالا فاقد تکنولوژی تولید باد در ابعاد بزرگ است و کاری نمی توان کرد اما می توانیم روی این ۸۰ درصد منابع آلاینده متحرک در شهر فکری جدی نماییم، اظهار داشت: اینکه در بین مدت تکنولوژی ساخت خودرو را تغییر دهیم و اگر اراده ای در سطح ملی وجود داشته باشد بطور قطع به نتیجه مطلوب خواهیم رسید، همانطور که ما قبلا خیلی از کارهای بزرگ تر از اینها را خواسته ایم و انجام داده ایم.
عزیزی درباب نقش آمایش سرزمینی در وقوع آلودگی هوا هم بیان داشت: این یک تجربه موفق جهانی است که در کشورهای پیشرفته جواب داده، البته ۵۰ تا ۶۰ سال است که ما در کشورمان در این خصوص تنها سخن می گوییم.
وی اظهار داشت: اگر در کشورمان توجه به بحث آمایش سرزمینی شده بود شاید شهری مانند تهران به این روز نمی افتاد، ما باید درباره وضعیت موجود صحبت نماییم و شخصا هیچ امیدی ندارم که شهر تهران رشد منفی جمعیتی داشته باشد و مطمئنا با این شرایط تهران بزرگ تر از این هم خواهد شد بدین سبب باید واقع بینانه با موضوعات برخورد نماییم.
عزیزی درمورد اینکه چرا با وجود اعمال محدودیت های کرونائی همچون تعطیلی دانشگاه ها، مدارس، خیلی از صنوف و کاهش ساعات کار ادارات و منع تردد شبانه در کلان شهرها به خصوص تهران بازهم شاهد آلودگی هوا هستیم، به مقایسه هشت ماهه وضعیت آلودگی هوای تهران در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ پرداخت.
وی اظهار داشت: باتوجه به سهم بیش از ۸۰ درصدی خودرو ها در تزریق آلودگی به هوای تهران، همانطور که مشاهده می شود طی هشت ماه اول سال ۱۳۹۹ که به سبب شیوع بیماری کووید۱۹ انتظار میرفت کاهش آلودگی مشاهده شود این انتظار برآورده نشده است.
استاد دانشگاه تهران اضافه کرد: البته این حالت نیاز به بررسی بیشتر دارد اما شاید بتوان به کاهش فعالیت حمل و نقل عمومی و تمایل بیشتر افراد به استفاده از خودرو شخصی برای حفظ سلامتی اشاره نمود.
به هرحال آلودگی هوا با گرفتن جان خیلی از انسان ها در سال، بسیار آرام، خاموش و خزنده اتفاق می افتد، شاید به همین دلیل، تصمیم گیران این حوزه متوجه خسارات واقعی آن نشوند و اقدامات صورت گرفته، بیشتر به صورت راهکارهای مقطعی و کوتاه مدت همچون محدودیت های ترافیکی، تعطیلی مدارس و مراکز آموزشی، کارخانه ها و گاها ادارات، پدیدار گشته است، اما این وضعیت تا چه زمانی می تواند ادامه داشته باشد؟
منبع: دانشگاه فارسی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب