بخش دوم سفر انسان به مریخ
چرا بشر هنوز به مریخ نرسیده است؟
به گزارش دانشگاه فارسی، در انتها دهه اخیر، به نظر می رسید که ناسا یک طرح امیدوارکننده رو به جلو برای ارسال انسان ها به مریخ دارد با این وجود، چالش هایی که با تغییر اولویت ها، یک دولت جدید و نگرانی های بودجه ای همراه بود، راه را برای انجام چنین برنامه ای سخت کرده بود.
به گزارش دانشگاه فارسی به نقل از ایسنا، به قسمت دوم «انسان ها در مریخ» خوش آمدید. در قسمت اول، ما برنامه صورت فلکی و طراحی مأموریت اولیه «ماه به مریخ» را بررسی کردیم.
به نقل از آی ای، ما همینطور به تلاش ها برای توسعه فضاپیما، فرودگرها و سایر وسایل نقلیه که فضانوردان را به مریخ می برند هم نگاهی انداختیم. در آخر، به این مورد پرداختیم که چگونه این طرح ها به علت بحران مالی جهانی سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به تأخیر افتادند و چگونه در سال ۲۰۱۰ باردیگر احیا شدند. در سالهای پایانی دهه اخیر، به نظر می رسید که ناسا برنامه ای در دست اجرا دارد و امکان دارد آن طور که بنظر می رسید ظاهر شود. با این وجود، زمان سختی در پیش است چونکه اولویت های جدید، دولت جدید و نگرانی های ماندگار در مورد بودجه به نگرانی های بیشتری منجر می شود. علاوه بر این، تغییرات جدی در جدول زمانی پیشنهادی ناسا، این آژانس را مجبور می کند تا به صورت قابل توجهی برنامه ها و انتظارات خویش را تعدیل کند.
بودجه و تاخیر
همانطور که در بخش قبلی اشاره شد، نگرانی های بودجه برای ناسا آشکار بود. برای شروع، برنامه های جاه طلبانه ناسا مستلزم افزایش هزینه هایی بود که روندهای تاریخی را در هم می شکند. از شروع سال ۱۹۷۵، دولت ایالات متحده کمتر از یک درصد از بودجه فدرال خویش را به اکتشافات فضایی اختصاص داد. تا سال ۲۰۱۰، به دنبال بحران مالی جهانی، مخارج ناسا به حدود ۰.۵ درصد از بودجه فدرال کاهش پیدا کرد و از آن زمان تابحال در همین محدوده باقی مانده است. حتی با احیای اقتصادی بین سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۲۱، هزینه های فدرال در سطح ۰.۵ درصد یا کمتر از آن باقی ماند و تنها با افزایش سالانه اندکی مواجه گردید. به قول خیلی از تحلیل گران، اگر ناسا بخواهد به اهداف بلندمدت خود برسد، این بودجه باید تغییر کند.
در مقاله ای که در سال ۲۰۱۵ انتشار یافت، دانشمندان ناسا، تلاش کردند تا قیمت سفر ناسا به مریخ را تعیین کنند. طبق ارزیابی آنها، برنامه کلی امکان دارد در سال ۲۰۱۵ به ۱.۵ تریلیون دلار یا معادل ۱.۹۶ تریلیون دلار امروزی هزینه داشته باشد. نکته مهم اینست که این برآورد بر مبنای بودجه سالانه حدود ۵۴ میلیارد دلار یا ۱.۵ درصد از بودجه فدرال ۲۰۱۵ بود. این نشان دهنده افزایش سه برابری بودجه ناسا برای سال ۲۰۱۵ و تغییر عمده در هزینه ها بود.
علاوه بر این، تاخیرهایی در مورد پرتاب آزمایشی موشک سامانه پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون Orion وجود داشت. برنامه های ناسا شامل ۳۲ پرتاب با سامانه پرتاب فضایی و اوریون بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۳۰ بود. وظیفه این مأموریت ها ارسال سخت افزار لازم به فضای بین زمین و ماه و نزدیک به مریخ برای آماده سازی نخستین مأموریت های سرنشین دار به مریخ بود.
در سال ۲۰۱۴، بیل گرستن مایر(Bill Gerstenmaier) معاون مدیر ناسا برای اکتشاف و عملیات انسانی نشان داد که برای دستیابی به این هدف، پرتاب های سامانه پرتاب فضایی دستکم یک مرتبه در سال ضروری می باشد. اما تا سال ۲۰۱۵، تنها دو پرتاب با فضاپیمای سامانه پرتاب فضایی و اوریون برنامه ریزی شده بود، مأموریت اکتشافی-۱ (EM-۱) و مأموریت اکتشافی-۲ (EM-۲). نخستین مورد برای سال ۲۰۱۸ برنامه ریزی شده بود، در حالیکه دومین مورد که همزمان با مأموریت تغییر مسیر سیارک (ARM) خواهد بود، تا پنج سال بعد (۲۰۲۳) انجام نمی شد. این شکاف پنج ساله خیلی بیشتر از سرعت مورد تاکید گرستن مایر بود و می تواند نشانه ای از مشکلات برای پرتاب های بعدی باشد.
این شکاف پنج ساله بین پروازها، عدم برنامه ریزی دقیق برای پروازها یا مراحل بعدی، بعلاوه مبحث تداوم بودجه، نگرانی هایی را در مورد تاخیر ایجاد کرد. در این میان، بازیکنان اضافی وارد عرصه شده و قصد داشتند مریخ را کشف کنند.
اسپیس ایکس وارد می شود
همانند ناسا، ایلان ماسک، بنیانگذار اسپیس ایکس هم نگران وضعیت پروازهای فضایی انسان در اواخر قرن بود.
ازاین رو، او اسپیس ایکس را در سال ۲۰۰۰ برای تجاری سازی اکتشافات فضایی و تقویت مجدد تلاشهای انسان برای اکتشاف مریخ و در نهایت ساکن شدن در آنجا تاسیس کرد.
بعد از سال ها صحبت و گمانه زنی در مورد حمل و نقل استعماری مریخ(MCT)، ماسک از چشم انداز خود برای استقرار در مریخ در شصت و هفتمین نشست سالانه کنگره بین المللی فضانوردی در سال ۲۰۱۶ پرده برداری کرد. این عرضه یک ساعته، با عنوان «تبدیل انسان بگونه ای چند سیاره ای»، شامل نخستین جزئیات در مورد سامانه پرتابی استارشیپ و سوپرهوی بود که در سال ۲۰۲۰ مأموریت های سرنشین دار به مریخ را آغاز می کرد.
این سامانه، قدرتمندترین سامانه پرتاب تاریخ خواهد بود، با نیروی رانش سه و نیم برابری و حدودا چهار برابر ظرفیت بار سترن ۵ (Saturn V) که موشکی بود که مأموریت های آپولو را به ماه فرستاد. به قول ماسک، کاهش هزینه پروازهای فضایی، یکی از اصول بنیادی اسپیس ایکس برای دستیابی به استقرار در مریخ است.
این کاهش هزینه ها شامل استفاده از چهار روش یا فناوری کلیدی است که توسط اسپیس ایکس برای موشک های فالکون ۹ و فالکون هوی توسعه یافته یا ساده سازی شده اند و هدف نهایی آنها ایجاد استارشیپ و وسایل نقلیه پرتابی سوپرهوی است. این موارد شامل قابلیت استفاده مجدد کامل، سوخت گیری مداری، تولید پیشران در محل در مریخ، اکسیژن مایع (LOX) و سوخت متان بود.
با این اقدامات، ماسک تخمین زد که هزینه یک بلیط یک طرفه به مریخ در نهایت می تواند معادل قیمت متوسط خانه در ایالات متحده باشد که حدود ۲۰۰ هزار دلار است.
ماسک همینطور اظهار داشت که چگونه ناوگانی متشکل از ۱۰۰۰ فضاپیمای استارشیپ را متصور می شود که قادر به جابجایی ۱۰۰ نفر یا حداکثر ۴۵۰ تن(۴۰۸ تن) محموله به مریخ هستند و در نهایت شهری با جمعیت یک میلیون نفری در آنجا ایجاد می کنند. با این ظرفیت میتوان طی ۴۰ تا ۱۰۰ سال یک تمدن پایدار ایجاد کرد.
از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸، ماسک تخمین زد که نخستین شهرک تا سال ۲۰۲۸ ایجاد می شود. بین سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱، آزمایش در ارتفاع پایین در تأسیسات پرتاب موشک اسپیس ایکس معروف به استاربیس (Starbase) در بوکا چیکا، تگزاس انجام شد. تا سال ۲۰۲۱، آزمایش های پرواز با استفاده از نمونه های اولیه استارشیپ شروع شد و به دنبال آن آزمایش های احتراق ثابت با نمونه های اولیه پیشران ادامه داشت.
نخستین آزمایش پرواز مداری شامل یک موشک و فضاپیمای روی هم قرار گرفته بود که در روز ۲۰ آوریل سال ۲۰۲۳ انجام شد، اما هر دو بخش چند دقیقه بعد از پرواز منفجر شدند. در روز ۱۸ نوامبر سال ۲۰۲۳، تلاش دوم با موفقیت بیشتری روبرو شد. در حالیکه هر دو بخش باردیگر گم شدند، نمونه اولیه استارشیپ SN ۲۵ به مدار رسید. انتظار می رود سومین تلاش، تا روز ۱۴ مارس سال ۲۰۲۴ صورت گیرد.
سازماندهی مأموریت آرتمیس
ناسا با طرح خود در طول دهه ۲۰۱۰ به پیشرفت هایی دست یافت.
ناسا همینطور دومین آزمایش سیستم توقف مأموریت اوریون را در سال ۲۰۱۹ انجام داد. با این وجود، توسعه سامانه پرتاب فضایی با تأخیر و افزایش هزینه مواجه گردید و ناسا تاریخ هدف خود در سال ۲۰۱۸ را برای پرواز آزمایشی بدون سرنشین از دست داد.
در این زمان، ناسا هم با تغییر اولویت ها روبرو بود. در خلال نشست افتتاحیه شورای ملی فضایی اعلام گردید که دولت ترامپ بازگشت به ماه را در اولویت قرار داده است.
در حالیکه این طرح با فاز یک و دو مأموریت ماه به مریخ ناسا مطابقت داشت، پیشبینی می شد که فاز سوم بزودی از اولویت بیرون برود. در سال ۲۰۱۹ در جریان پنجمین جلسه شورای امنیت ملی از برنامه پیشنهادی برای ارسال فضانوردان به ماه رونمایی گردید.
یکی از جنبه های کلیدی این برنامه برای بازگشت فضانوردان به ماه شامل یک جدول زمانی تسریع شده بود. به جای تاریخ هدف در سال ۲۰۲۸، به ناسا دستور داده شد تا نخستین مأموریت آرتمیس را تا سال ۲۰۲۴ انجام دهد.
مایک پنس(Mike Pence) معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان اظهار داشت: برای انجام این کار، ناسا باید خویش را به سازمانی لاغرتر، پاسخگوتر و چابک تر تبدیل می کرد. اگر ناسا هم اکنون قادر به فرود فضانوردان آمریکایی در ماه طی پنج سال نیست، ما باید سازمان را تغییر دهیم، نه مأموریت را.
طبق جدول زمانی جدید، نخستین مأموریت آرتمیس ۱، باید در سال ۲۰۲۱ انجام می شد که البته به سال ۲۰۲۲ موکول شد. در این مأموریت، کپسول بدون سرنشین اوریون از مجتمع پرتاب فضایی ۳۹B در مرکز فضایی کندی ناسا از بالای یک موشک سامانه پرتاب فضایی پرتاب شد.
کپسول بدون سرنشین در اطراف ماه پرواز کرد و به زمین بازگشت و تایید شد که موشک و فضاپیما و تمام سیستم های پرواز آزمایش شده است.
در جدول زمانی مشخص شد که آرتمیس دو در سال ۲۰۲۳ صورت خواهد گرفت که نخستین مأموریت سرنشین دار این برنامه خواهد بود که به صورت مشابه شامل پرواز اوریون در اطراف ماه می شود. این مأموریت حالا به سال ۲۰۲۵ موکول شده است. سپس آرتمیس سوم قرار بود در سال ۲۰۲۴ آماده مأموریت شود و نخستین زن و مرد بعدی را برای نخستین بار بعد از آپولو روی ماه بنشاند. این مأموریت هم به سال ۲۰۲۶ موکول شد.
آرتمیس چهار تا هشت بین سالهای ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ باید انجام شوند که البته برای سال ۲۰۲۸ برنامه ریزی شده اند. تنها چند ماه بعد از اعلام برنامه آرتمیس، مشکلاتی ظاهر شد که نشان می داد ناسا به این اهداف تسریع شده دست نخواهد یافت. در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۹، دو کارمند ارشد ناسا بعنوان بخشی از «تغییرات» به سِمَت مشاور تنزل یافتند. دیگر نشانه های تغییر کارمندان شامل استعفای مارک سرانجلو بود که برای نظارت بر تغییرات ساختاری در آژانس انتخاب شد. با این وجود، این تغییرات نتوانست اثر مطلوب را داشته باشد، چونکه محدودیت های بودجه و زمان بندی همچنان یک مشکل باقی مانده است. مسائلی که برنامه های ناسا را تحت الشعاع قرار می داد در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰ و تا دهه کنونی هنوز یک مشکل باقی مانده اند.
با این وجود، مبارزه برای آماده شدن برای نخستین مأموریت به مریخ به پایان نرسیده و همچنان حل نشده باقی مانده است.
منبع: دانشگاه فارسی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب