دانشمندان پاسخ می دهند
راز تفاوت رنگ سیاره های آبی نپتون و اورانوس چیست؟
دانشمندان با بررسی تصاویر تلسکوپ های فضایی به این نتیجه رسیدند که وجود متان و تفاوت ضخامت لایه های متان منشاء رنگ آبی و تفاوت رنگ در دو سیاره نپتون و اورانوس است.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از نیویورک تایمز، سیاره نپتون رنگ آبی تیره تری دارد. حالا دانشمندان در این اندیشه هستند که چرا اورانوس هم به این رنگ نیست؟ این سوال جالبی است.
اورانوس و نپتون دو سیاره ای که در دورترین فاصله در منظومه شمسی ما قرار دارند، هر دو غول های یخی هستند؛ جهان های سردی که بخشی از آنها را گاز و قسمتی دیگر را یخ با ترکیبات شیمیایی مشابه تشکیل داده است.
این دو سیاره از لحاظ جرم هم خیلی تفاوتی ندارند؛ اورانوس ۱۵ برابر زمین و نپتون ۱۷ برابر زمین جرم دارد. هر دو آنها از لحاظ اندازه هم در حدود چهار برابر اندازه زمین هستند هر چند اورانوس اندکی بزرگتر است.
با این وجود این دو جهان مسلما تفاوت هایی با هم دارند. اورانوس آنطور که نخستین بار توسط فضاپیمای «وویجر-۲» سازمان ناسا در سال ۱۹۸۶ شناسایی شد، یک حباب (blob) آبی کمرنگ و بدون خصوصیت خاص است. زمانی که همین فضاپیما در سال ۱۹۸۹ با نپتون رو به رو شد، جهانی را با قوی ترین بادها در یک اتمسفر آبی مایل به ارغوانی در منظومه شمسی آشکار کرد.
اما این تفاوت ها از چیست؟
«پاتریک اروین» فیزیکدان و ستاره شناس در دانشگاه آکسفورد و همکاران او حالا به پاسخی دست یافته اند. آنها با استفاده از تلسکوپ «جمینی نورث» (Gemini North) در هاوایی، تلسکوپ فضایی هابل و سایر مشاهدات، به شناخت مبسوطی از اتمسفر هر کدام از این جهان ها رسیده اند.
هر دو جهان، آبی رنگ دیده می شوند چونکه در اتمسفر خود حاوی متان هستند و متان رنگ سرخ را از نور خورشید جذب می کند. اما یک لایه میانی از بخار متان در اورانوس ظاهرا ضخامتی دو برابر این لایه در نپتون دارد. حضور این بخار اضافی است که به سیمای متفاوت دو سیاره منجر می شود.
اروین می گوید: این بخار در ظاهر سفید رنگ است و به همین علت اورانوس رنگ پریده تر از نپتون به نظر می آید.
وی تصریح کرد که این مطالعه همینطور امکان دارد توضیحی برای منشاء نقاط مرموز وسیع و تاریک سیاره نپتون عرضه نماید که به نظر می آید این مسئله ناشی از تاریک شدن ذرات بخار احیانا بر اثر تبخیر یخ سولفید هیدروژن باشد.
ماموریت آینده فضاپیما در مدار اورانوس یکی از اولویت های ناسا است که مقرر است در دهه ۲۰۳۰ راه اندازی شود و این مأموریت به دانسته های دانشمندان درباره لایه های بخار این سیاره بیافزاید.